Dobrym miejscem na spotkanie z przewodnikiem i rozpoczęcie przygody w Świętokrzyskiem jest najznamienitsze drzewo w naszym kraju zwane dębem Bartkiem. Pamięta ono czasy najstarszej dynastii naszej ojczyzny. Legendarnie ma mieć nawet związek z pierwszym chrześcijańskim władcą Polski – Mieszkiem.
Już pierwsze spojrzenie rzucone zza drogi na rozłożyste konary Bartka ukazuje nam jego niezwykłość, a legendy i historie z nim związane tylko utwierdzają w tym przekonaniu. Kryje w sobie tajemnice jeszcze z czasów pogańskich, gdy drzewa tego zacnego gatunku rosły w świętych gajach. W jego cieniu kryli się źli zbójcy, polscy królowie i królowe. Powstańcy styczniowi byli tu prowadzeni, niestety na swoją zgubę.
Opiekę nad tym matuzalemem roztacza Nadleśnictwo Zagnańsk we współpracy z gminą z tej miejscowości, zabezpieczając dąb i teren wokół niego. Podejmowane są dalsze próby rozmnażania Bartka nad czym pracują specjaliści z całej Polski.
Właśnie tuż obok Bartka rośnie jego młody potomek zwany Bartusiem ale to nie jedyny „syn” słynnych polskich dębów. Obok parkingu i wiaty wyrasta drzewo powstałe z żołędzia najstarszego drzewa tego gatunku w Polsce – Chrobrego.
Spod dębu można wyruszyć do Kielc przejeżdżając obok góry Chełm. W tutejszym kamieniołomie odkryto ślady najstarszego czworonoga, zwanego z łaciny tetrapodem, wsłuchać się w Leśne Echa mijając Występę, gdzie rozgrywa się akcja znanego opowiadania Żeromskiego.
Częstym wyborem po odwiedzeniu Bartka jest Pałacyk Sienkiewicza w Oblęgorku, miejsce w którym pisarz spędzał lata. Dosłownie lata, a nie zimy. Dlaczego pisarz krzepiący serca wybierał tę porę roku? Odpowiedź na to pytanie i wiele innych ciekawostek z życia noblisty poznamy zwiedzając tamtejsze muzeum. Po drodze do Oblęgorka widać również ruiny pewnej tajemniczej budowli przypominającej nieco z oddali obiekt obronny. Także tu warto zatrzymać się na chwilę i zwiedzić ją z przewodnikiem.
A piechurów czeka wejście na Świnią Górę zielonym szlakiem do Bliżyna. Tam rezerwaty leśne z modrzewiem polskim, pamiątki po Staropolskim Okręgu Przemysłowym i prawdziwie piekielne pomniki przyrody nieożywionej.